Zaterdag 2 april, het is National Glamour Day en samen met Celine ga ik shoppen in Amsterdam. We spreken om 12:00 af op het station en duiken direct het centrum in. Het is druk, maar gelukkig weten we precies wat we willen hebben en al snel zijn de eerste aankopen gedaan. Van al dat shoppen krijg je trek en dus nemen we een korte pauze in cafƩ Luna. Daarna zetten we de kledingjacht voort, het is super gezellig en we kunnen alleen maar denken aan onze aankopen en wat er verder nog op onze wishlists staat. In de H&M op de hoek van het Spui nemen we ook een kijkje. We lopen een rondje en dan merk ik dat mijn tas openstaat, ik schrik en doe een stap naar achter. Op dat moment bots ik tegen een man aan die direct van alles laat vallen. Hij kijkt me verschrikt aan. Ik verontschuldig me en check snel of alles nog in mijn tas zit. Gelukkig, alles lag nog op zijn plek. Terwijl ik mijn tas dichtrits zeg ik tegen Celine: "Oh! Mijn tas stond open, maar alles zit er nog in. Wat een geluk!"
En dan gebeurd het....
We lopen naar een rek met leuke vesten en kijken daar wat rond. Terwijl ik een vest uit het rek pak zie ik vanuit mijn ooghoek dat mijn tas
weer openstaat. En ja hoor, dit keer is het de dader gelukt; mijn portemonnee/telefoonhoes is verdwenen. Ik keek meteen geschrokken om me heen en zie dat de man, waar ik zojuist tegenaan gebotste, naast me staat. Ik kijk hem aan en wil zo graag roepen dat hij mijn spullen heeft gejat, maar ik heb geen bewijs. De man kijkt op zijn beurt geschrokken en beweegt niet. Ik draai me naar Celine om naar de man te wijzen, maar als ik mij terugdraai is de man al weg.
"Omg, volgens mij ben ik zojuist beroofd"
Het overvalt je echt zoiets, ik had geen idee wat ik op dat moment het beste kon doen. Gelukkig was het H&M personeel aardig en mocht ik in de personeelskamer even rustig zitten en de bank bellen. Mijn bankpas en creditcard werden direct geblokkeerd en later blokkeerde ik ook mijn telefoon.
De tweede stap was een bezoek aan de politie. Daar waren ze helaas minder behulpzaam en al snel werd ik doorverwezen naar de politie in Haarlem. Ik kom immers uit Haarlem en daarom konden ze in Amsterdam niks voor mij betekenen, ondanks dat de diefstal daar had plaatsgevonden. Heel logisch...niet echt nee, dat vind ik dus ook.
Ondertussen stond het huilen mij nader dan het lachen. Hoe langer dit zou duren, hoe eerder die man Amsterdam uit zou zijn en god-weet-wat met mijn gegevens zou doen.
Gelukkig was ik niet alleen en kon Celine een treinkaartje voor mij kopen. Eenmaal terug in Haarlem ben ik meteen naar de politie gereden. Plek om aangifte te doen was er niet, zoveel op zaterdag als zondag zat alles al vol. Ook was de kans op het pakken van de dader minimaal, want het opvragen van de camera-beelden zou zo'n 10 dagen gaan duren en tegen de tijd heeft de H&M de beelden alweer gewist. Met andere woorden: meer dan een afspraak maken voor aangifte konden we niet doen.
Dan voel je je echt machteloos kan ik je vertellen, en vooral ook kaal. Want alles waar we zo vanzelfsprekend gebruik van maakt ben je ineens kwijt. Ik was niet bereikbaar, kon niet reizen, niets betalen en mij ook niet identificeren....
Eenmaal thuis werd ik al snel op de huistelefoon gebeld door mijn vriend en mijn moeder. Ze hadden fantastisch nieuws, mijn telefoonhoes was namelijk gevonden in een bakfiets naast een diamantenwinkel. En wonder boven wonder; alles zat er nog in!! Een winkelmedewerker had mijn telefoonhoesje gevonden toen hij naar huis wilde gaan en heeft toen Maikel en mijn moeder gebeld.
Wat een opluchting!
Ondanks dat het goed is afgelopen wilde ik het toch met jullie delen. Want dit zijn dingen waar vaak geen rekening mee wordt gehouden totdat het je overkomt. Ik droeg een rugzak met een dubbele (redelijk zware) rits en mijn dader had het lef om na een mislukte poging alsnog zijn kans te grijpen. Waar je ook bent, houdt je tas dicht bij je en de rits goed in de gaten. Dat doe ik vanaf nu in ieder geval wel ;)
Zijn jullie toevallig ook ooit beroofd?
*foto van weheartit.com