My Merry Morning

Een moodboard! Dat is lang geleden! Ineens had ik zin om er weer eentje te maken. Zoals ik al eerder vertelde is mijn leven sinds de komst van Nori best wel veranderd en dat heeft me aan het denken gezet. Maar ook vóór Nori was ik al aan het denken: wat wil ik aan mijn leven veranderen, om het positiever te maken voor mezelf. 

Ik zat namelijk best wel in een dip. Het ging allemaal prima, maar ik had wel het gevoel dat mijn leven een beetje aan mijn voorbij ging. Doordeweeks werken, daarna op de bank relaxen en op donderdag/vrijdag borrelen met collega's. In het weekend even de stad in, soms ergens lunchen, soms afspreken met een vriendin, of met Maikel wat doen. Gewoon prima maar het voelt alsof ik op de automatische piloot leef en niet echt iets voor mezelf heb. Vroeger had ik altijd kleine doelen en hobbies: bloggen, tekenen,  sporten, een vakantie uitzoeken. Maar het laatste jaar heb ik in geen van die dingen echt zin gehad. Ik ben vooral heel erg moe, de hele tijd. 

Deels denk ik dat ik erg toe ben aan vakantie (wat gelukkig over een week begint). Dan kan ik even weg gaan van alles en hopelijk ontspannen. Maar in deze vakantie zijn we maar één week echt weg, en de tweede week zijn we weer thuis. Ik houd van thuis lekker rommelen, maar ik ben bang dat ik snel weer teveel ga nadenken over dingen. Als het namelijk slecht gaat met iemand in mijn omgeving, dan ga ik daar helemaal in op. Ik ben daar dan in mijn hoofd continu mee bezig. 'Doe ik wel genoeg om hem/haar te steunen?' 'Moet ik misschien nu alweer een appje sturen om te vragen hoe het gaat?' 'Wat als ik er niet voor diegene kan zijn op de manier dat van me wordt verlangt?' 'Ik ben zo moe en heb er eigenlijk geen kracht/zin voor, maar dit gaat niet om mij, je moet er zijn voor die persoon'

Ik kan er moeilijk mee omgaan en raak vervolgens in de stress en wordt daarvan weer heel erg moe. 

Aan deze gedachten kan ik niks aan doen (op dit moment) en ik kan het ook niet tegenhouden. Sowieso ben ik erg gevoelig voor de stemmingen van andere mensen. Daar kan ik helemaal depri van raken of angstig. Dat, in combinatie met de hoge werkdruk, eist nu langzaam zijn tol waardoor ik me steeds moeilijker tot dingen kan zetten. Van koken, tot de was draaien tot de deur uit gaan. 

Voordat ik echt in een diep gat stort is het dus tijd om hier wat aan te gaan doen. Dit weekend werd ik ineens ziek en kwam ik tussen de vele uren slapen door tot de conclusie dat ik toch weer meer bij mezelf moet proberen te blijven. Het risico dat ik dan mensen teleurstel en kan verliezen maakt mij bang, maar er moet een balans komen in mijn gedachten. Niet meer de hele tijd alleen maar aan het welzijn en de meningen van andere mensen denken. Alleen al door dit te typen voel ik me egoïstisch haha😅.

In plaats van te leven naar hoe ik denk dat ik pas bij het leven van andere mensen, ga ik deze zomer leven op de manier dat ik mij het prettigste voel. 

🌞🌞🌞🌞🌞