My Merry Morning

Sinds ik 1,5 jaar geleden ben begonnen met werken in Den Haag reis ik elke dag met de trein. Het zijn geen lange reizen, een enkele reis duurt een half uur a 40 minuten, maar het is wel lang genoeg om op te gaan in een goed boek. Tegenwoordig lees ik dus weer een stuk vaker dan ik vroeger deed. Het is veel relaxter om in de trein te lezen dan naar een elektronisch scherm te staren, dat doe ik immers de rest van de dag al.

Ik heb een lange tijd gedaan over het lezen van de Harry Potter reeks. Het blijft een geweldig verhaal! Eind maart had ik het laatste deel uit en toen viel ik even in een gat qua lezen. Ik was zo opgegaan in het verhaal dat ik geen zin had om direct aan een nieuw verhaal te beginnen. Ik ben ook best een lastige lezer wat dat te gaat. Harry Potter is onderdeel van mijn jeugd dus dat voelde nostalgisch om te lezen, maar verder lees ik nooit fantasieboeken. Romantische boeken zijn vaak voorspelbaar of een beetje saai en bij thrillers kan ik nooit wachten tot de laatste pagina en lees ik al te vroeg het einde (shame on me)...

De laatste tijd heb ik gelukkig een nieuw genre gevonden dat mij interesseert: biografieën! En dan vooral die gaan over hoe het leven "vroeger" was, tijdens de oorlog bijvoorbeeld of in de jaren 50/60/70. Geen verzonnen verhalen, maar waargebeurd. Dus toen ik de biografie van Grace Coddington zag liggen in de bieb (zij is creatief directeur van de Amerikaanse Vogue) was ik direct enthousiast. Waarom? Niet alleen omdat ze bij de Vogue werkt, maar ook omdat Grace is geboren in 1941 en haar boek dus veel over het leven van vroeger gaat. Je leest onder andere over hoe haar ouders omgingen met de oorlog, hoe Grace naar Londen verhuisde en daar in de jaren 50 model werd, hoe de mode veranderde door de jaren heen, hoe de disco opkwam en alles daarna steeds moderner werd. Geschiedenis en mode in één! 💓

Het boek loopt chronologisch en het verhaal is geschreven vanuit het standpunt van Grace. Ze neemt je echt mee op een reis door de tijd en beschrijft alles behoorlijk gedetailleerd. Zo verteld ze hoe ze als twintiger in Londen aan het werk ging als model en wat je in die tijd als model allemaal zelf moest meenemen en doen voordat je een shoot had. Laat me je alvast vertellen dat dat totaal anders is dan hoe het nu gaat, er waren namelijk helemaal geen visagisten of kappers om je mooi te maken. Dat leerde je allemaal zelf op de modeschool. Bizar he haha, en zo deelt ze dus nog meer verschillen tussen de modellenwereld van vroeger en nu.
Ook schrijft ze over haar liefdes, haar appartementen, het reizen, haar katten, hoe ze bij Vogue terecht kwam en hoe alle trends van muziek, dans en kleding elkaar snel opvolgden. Heel interessant!

Tussen de teksten door zitten pagina's met foto's van Grace en de fotoshots die ze gedaan heeft. Dat geeft nog een extra inkijk in haar leven en daardoor krijg je ook een duidelijk beeld van hoe zij was.
Het enige minpuntje aan het boek vind ik de enorme hoeveelheid aan namen van bekende fotografen, designers, restauranteigenaren ect ect. die steeds terugkomen. Soms zijn het wel 2 volle regels met alleen maar namen haha, dat is een beetje teveel van het goede.Verder is het een goed volledig boek en een echte aanrader voor iedereen die van mode en geschiedenis houdt!