Hoe ik mijn leven tot nu toe altijd heb uitgestippeld, en waarom ik nu in een gat val...


De laatste tijd denk ik best veel na over wat er na het afstuderen allemaal gaat gebeuren en wat de toekomst zal brengen. Ik heb het altijd leuk gevonden om te fantaseren over een succesvolle carrière, een mooi appartement in de stad, citytrips zonder budget... ;)
Maar sinds kort benauwen deze fantasieën me een beetje omdat het nu allemaal zo dichtbij lijkt te komen. En dan bedoel ik niet dat er een succesvolle carrière en een mooi appartement op me staan te wachten haha. Nee, wat mij benauwd is dat ik na het afstuderen deze zomer dingen moeten gaan waar maken. Op zoek naar een echte baan, vooral dat vind ik eng en ik ben niet de enige. Van mijn vriendinnen weten er veel nog niet wat ze moeten gaan doen na de zomer, en vooral niet wat ze zouden willen doen. Dit is lastig, vooral als je (net als ik) altijd een plan hebt gehad en nu ineens niet meer.


Op de basisschool wilde ik graag HAVO gaan doen (op mijn CITO-toets in groep 8 had ik eigenlijk MBO advies en ik herinner me nog dat ik bij de juf daarom moest huilen haha. Gelukkig hebben mijn ouders de leraren kunnen overtuigen dat HAVO beter bij mij past.) Een leuke middelbare school was snel gevonden en ik had het daar ontzettend naar mijn zin. In die periode ontwikkelde mijn interesse voor Japan zich razend snel, en in het begin van 4 HAVO wist ik dan ook al precies wat ik wilde gaan studeren, namelijk: Oriëntaalse Talen en Communicatie op Hogeschool Zuyd. Dat ik daarvoor op kamers moest in Maastricht hield me niet tegen, ik moest en zou deze opleiding gaan volgen.

Het eerste jaar van mijn studie was niet zo'n succes, en ik moet toegeven dat naast het meemaken van wat nare dingen, ik er qua huiswerk ook wel een beetje met de pet naar gooide. Ik was net 18, woonde voor het eerst op mezelf en kreeg voor het eerst een vriend. Echt aandacht voor school was er niet.
Aan het einde van dat schooljaar verzocht één van de leraren mij dan ook vriendelijk om vooral niks meer met Japans te gaan doen en een andere opleiding te beginnen. Volgens hem zat het er gewoonweg niet in. Hierdoor ging er bij mij een knop om en ontdekte ik een nieuwe kant van mezelf. Ik noem het maar even heel dramatisch: strijdlustigheid (zo voelde het namelijk haha). Ik heb de leraar toen verzekerd dat ik het schooljaar zou herkansen, en ik zou bewijzen dat ik het wel kon. (#klamme-handjes #hoofd-als-een-tomaat  #shit-what-have-I-done-now)

Eigenlijk verliep vanaf dat moment alles op rolletjes. Ik wilde me zo graag bewijzen dat ik elke dag na school zo'n 3 uur besteedde aan mijn huiswerk. Alles bereidde ik tot in de puntjes voor zodat ik altijd het juiste antwoord kon geven. Ik heb zelfs meegedaan aan een Japanse speech-contest omdat er een gerucht hing dat als je daar niet aan mee deed, je minder kans had om over te gaan naar het tweede jaar (dit bleek natuurlijk onzin te zijn, maar zoals ik al schreef: niks liet ik aan het toeval over).

Elke keer weer opnieuw had ik een doel, een duidelijk plan. De propedeuse, de studiestage in jaar 3, het vinden van een stage, het afronden van stage en straks als laatste op mijn lijstje: het afstuderen. Wat daarna gaat komen vind ik eng. Ik heb geen concreet doel omdat ik voor het eerst in mijn leven niet echt weet wat ik wil. Of naja, ik weet wel WAT ik zou willen, maar niet hoe ik er kom en of het überhaupt ooit gaat lukken. Daarnaast wil ik ook te veel dingen en ik ben kieskeurig. Laat me je een paar voorbeelden geven van carrières die ik wel zie zitten:

  • Werken bij tijdschriften zoals de Galmour, Fashionista, Vogue ect. (de functie maakt mij niet zoveel uit als ik maar een indruk van het wereldje krijg)   
  • Doorbreken als mode-illustrator en creaties mogen maken voor bekende merken en tijdschriften
  • Een bekende blogger worden en daarvoor veel mogen reizen en naar evenementen mogen om over te schrijven. 
  • Een eigen bedrijfje starten (met merchandise van mijn illustraties?) en daarnaast parttime in  bijvoorbeeld de horeca werken. 
Yeah, a girl can dream....

Oh, zal je nu wel denken, dus je bent helemaal van het Japans afgestapt? Dat wilde je toch altijd zo graag? Daar heb je toch al die jaren voor gestudeerd? Is dat nu helemaal over ineens? Wat zonde! 
Ja... Van bovenstaande vragen wordt ik onderhand een beetje moe. Alsof je vanaf je 16e één richting kiest en daar de rest van je leven bij blijft. Het is natuurlijk niet onmogelijk, maar je maakt vanaf het moment dat je gaat studeren nog zoveel mee, dat het naar mijn idee helemaal niet gek is dat je interesses na een tijdje veranderen. Ik heb ontzettend veel geleerd over Japan tijdens mijn studie en vind het nog steeds een prachtige cultuur. Ik ga niet voor niks eind augustus weer terug om rond te reizen. Tijdens mijn studie ben ik er echter achtergekomen dat mijn interesses verder reiken dan alleen Japan. Ik hou ook ontzettend veel van mode, tekenen, bloggen ect. en ik zou graag willen weten hoe het is om in dat wereldje te werken. Japan blijft altijd in mijn hart maar het is tijd om verder te kijken. 

Ik heb geen idee wat er de komende maanden gaat gebeuren, het kan echt alle kanten op gaan. Ik vind het eng, ik vind het spannend maar ik ben ook weer enthousiast om alles te gaan ontdekken. En, natuurlijk zal ik jullie op de hoogte houden hier :)

Heb jij een plan voor de toekomst? Of weet je het op dit moment ook allemaal even niet? ;) 

12 opmerkingen

  1. Ik denk dat dit voor veel mensen herkenbaar is. Je bent je hele leven bezig met school, welke richting je op wilt, welke studie je gaat doen, de studie ook daadwerkelijk afronden en opeens ben je klaar en dan...
    Toen ik in het laatste jaar van mijn studie zat werd me echt 100 keer gevraagd wat ik na mijn studie wilde doen. Ik snap dat het gewoon interesse is, maar ik vond die vraag zo vervelend. Ik had namelijk geen idee haha. Nog steeds niet helemaal trouwens.
    Maar het is goed dat je wel weet wat je wilt en tijdens het afstuderen zou je kunnen kijken hoe je dit kunt bereikt en wat je het allerliefst wilt. Je kan altijd proberen om contact op te nemen met mensen die de baan hebben die jij ook zou willen (via LinkedIn bijvoorbeeld) en vragen hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen. Dat werd mij altijd als tip gegeven tenminste. Alleen weet ik niet wat ik wil, dus dan wordt het lastig haha.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. jaaaa ik hoor van zoveel mensen in mijn omgeving dat ze geen flauw idee hebben van wat ze zouden willen doen. Goede tip btw van Linked-in ! Dat ga ik zeker bekijken en wat mailtjes rondsturen voor tips enzo :)

      Verwijderen
  2. Wat mooi beschreven Eva! Je moet doen waar je gelukkig van wordt. En als dat niet meer alleen Japan is, so be it! Due rondreis gaat vast prachtig worden!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik snap wel dat je een beetje in een gat valt. Het is ook wel moeilijk om precies te weten wat je wilt... Toch vind ik dat je wel veel mooie doelen/wensen hebt en ik vind het echt awesome dat je veel over japan weet en daar ook echt naar toe gaat :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankje :) En jaa ik kijk zoooo uit naar Japan! Ik heb ook het gevoel dat ik tot die tijd kan relaxen en daarna serieus op zoek moet naar een baan.

      Verwijderen
  4. Herkenbaar hoor en het is zeker een beetje eng! Ik ben net afgestudeerd en ben m'n eigen fotografiebedrijfje begonnen, wat totaal niks te maken heeft met mijn studie. Ik zou ook wel wat met mijn studie kunnen doen, maar zie dat stiekem gewoon even niet zitten nu. Ik zeg wel dat als er een leuke baan op mijn pad komt dat te maken heeft met mijn studie, ik die niet afsla. Maar voor nu zie ik het wel allemaal. Even lekker genieten van het fotograferen, de vakantie en de zomer :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat tof dat je je eigen fotografie bedrijfje hebt opgestart! :D Ik heb precies hetzelfde met dat ik nu even niks met mijn studie wil gaan doen. Maar inderdaad, mocht er een goede baan langskomen ;) dan weet je maar nooit he ~

      Verwijderen
  5. Herkenbaar, behalve dat ik geen enkele studie af heb gemaakt (of af ga maken binnenkort) en ik heb ook niet op kamers gewoond :')
    Maar ik weet echt totaal niet wat ik wil worden later, wat ik wil doen. Ik zit echt met een groot dilemma (hm misschien is het wat waard voor een artikel op mijn blog), gewoon een beetje in de knoop met mezelf. Vreselijk gevoel :o

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat gevoel ken ik heel goed, en voor mij helpt het om het allemaal op te schrijven en even goed overzicht te hebben. Maak anders een lijst met wat je echt graag doet in het dagelijks leven. Je houdt van fotografie toch? Misschien dat je ergens terecht kan als stagiaire voor fotografie :)

      Verwijderen
  6. ik zou ook wel willen dat ik mijn toekomst duidelijk voor mij zag maar helaas.. ik twijfelde ook over de opleiding maar ben bang dat er weinig werk in te vinden is, en er is al weinig werk lol. ik ben ook bijna klaar en heb hetzelfde als jij dus ik kan je niet helpen, sorry XD en je droomberoepen deel ik ook haha.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat dapper dat je dit allemaal op hebt weten te schrijven. Ik worstel er zelf nu ook al mee. Net gekozen voor een specialisatie en volgend jaar ben ik afgestudeerd en ik heb geen idee waar ik terecht kom. Doodeng eigenlijk. Maar we komen er wel :)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Je zet echt precies mijn gevoel op papier van een aantal maanden geleden. Ik ben nu dus afgestudeerd en heb een baan gevonden in mijn studierichting, maar ik begon ook ineens te twijfelen aan wat ik allemaal leuk vond en of ik wel iets wilde gaan doen met mijn studie. Een baan bij een mode-tijdschrift of groot kledingmerk lijkt mij ook fantastisch, maar de gedachte dat er dus ook meiden zijn die die richting ook echt gestudeerd hebben en daar dus vast veel beter in zijn, benauwt me dan weer. Ik blijf voorlopig maar lekker op de achtergrond wat doen met mijn hobby.

    BeantwoordenVerwijderen

Bedankt voor je reactie!
Thank you for your comment!